Het is leuk om te spelen met diepte in een werk, tijdens een autorit kwam ik op dit idee. Eindeloze lange weg in de polder met een viaduct. De inspiratie vind ik toch vaak in gewone beelden die je onderweg ziet. Zo’n viaduct met de bermkant is dan ineens een dankbaar onderwerp. Van zien naar er iets mee doen is soms nog wel lastig want ik ben dan op zoek naar een vorm die goed past bij de manier van werken van dat moment. Uiteindelijk geeft het werk voor mij een gevoel van vrijheid, je rijd zo een eind weg de zon tegemoet. Zeker nu in deze onzekere tijd, waarin en we niet kunnen gaan en staan waar we willen, is dit beeld misschien een schrale troost.